Ես փռշտացի: Արդեն նախկին դարձած հարևանիս ու իր շնիկի մահից հետո մահացածի հարևաններն ինձ վռնդեցին դատարան: Մի երկու օր նստեցի՝ մինչ ապշած դատավոը կփորձեր հասկանալ կատարվածը: Եկավ դատիս օրը: Ինձ դատի տվողները հինգն էին: Այսպիսով. մեկ մեղադրյալ, երկու տուժած և հինգ վկա: Եթե ուժեղի մոտ թույլն է մեղավոր, ապա շատի մոտ՝ քիչը: Չնայած իմ սրտաճմլիկ արդարացումներին, որոնք միայն ինձ հուզեցին և որոնք արժանացան բոլորի՝ այդ թվում և դատավորի ճպպոցին, ինձ պատժեցին օրենքից դուրս ամբողջ խստությամբ: Մի պատիժ, որի դեպքում կվերանար և´ այս անհեթեթ դատը, և´ այս դժբախտ պատահարի միակ մեղավորը: Հանկարծ, անմարդկային լռության մեջ հնչեց դատավորի՝ ականջ ծակող ձայնը.
