անտանելի, հետաքրքիր ու
21 Jul 2013
Ինչից եմ ես ամենաշատը վախենում
անտանելի, հետաքրքիր ու
18 Jul 2013
Անջատում
Արևը նոր էր բարձրացել
կանաչով պատված լեռների ետևից: Ես նստած էի զբոսայգում՝ նստարանի վրա: Սպասում էի:
Դեռ երեկվանից նստած էի այս փայտե նստարանին: Ամբողջ երեկո սպասեցի: Հանկարծ ամպերը
որոտացին: Սկսվեց հորդ անձրև: Ես կուչ եկա նստարանին: Փայտե նստարանն ամբողջությամբ
թրջվել էր: Չնկատեցի, թե ինչպես էի ննջել. չզգալով անգամ նստարանի խոնավությունը և
համակերպվելով շորերիս թացությանը: Զարթնեցի արևի հետ և զգացի, որ փայտե նստարանը դեռ
թաց էր, իսկ իմ հագուստներն՝ արդեն չորացած: Ես մի քանի անհանգիստ շարժում արեցի: Կանգնեցի:
Քայլեցի: Նայեցի շուրջս. ամայություն: Մինչ կվերադառնայի, մի փոքր նստեցի այգում գտնվող
լճակի մոտ և նայեցի նրա պարզ ու վճիտ ջրերին: Ես ցանկանում էի, որ հոգիս պարզվեր այդ
լճակի ջրերի պես, սակայն դա պարզապես անհնար էր:
17 Jul 2013
Բարև Փոքրիկ Իշխան
- Բարև, Փոքրիկ Իշխան: Քեզ գրում է Երկիր մոլորակի մի փոքրիկ բնակիչ: Կարո՞ղ ես կռահել անունս կամ, օրինակ, ասենք աչքերիս գույնը կամ էլ թե չէ՝ սիրածս ծաղիկը: Իհարկե կարող ես, որովհետև ինչպես իմ երկրաբնակ աղվեսն էր ասում. «Տեսնել կարելի է միայն հոգով: էականը աչքի համար անտեսանելի է:» Գիտե՞ս, այս խոսքերն օգնեցին, որ քեզ ավելի լավ ճանաչեմ: Ինձ թվում էր, թե ես սկսում եմ հասկանալ քեզ: Դու ինձ սովորեցրիր քչով բավարարվել: Այնքան հուզիչ էր քո B612 մոլորակի մասին պատմությունը:
Subscribe to:
Posts (Atom)