Տխուր եմ...

Այսօր ես տխուր եմ....
Վաղը դուք ինձ ուրախ կտեսնեք....
Բայց ոչ ոք այդպես էլ չի նկատի, որ ես վաղն էլ տխուր մնացի....

Լռե'ք,խնդրում եմ...

Բոլորը լռում են: Ինչի՞ համար: Ոչինչ չունե՞ն ասելու: Ասե'ք, ինչ-որ բան: Մի' լռեք, խնդրում եմ: Ասեք այն ինչ մտածում եք: Ասե'ք, անկախ ձեր ասածի լավ ու վատ լինելուց: Լռությունից ոչինչ դուրս չի գա: Դուք, որ մոռացել եք, թե ով եք դուք, թե ինչ առաքելություն ունեք այս աշխարհում: Մոռացել եք, թե ինչի՞ համար է ձեզ տրված բերանը: Ավելի ճիշտ մոռացել եք, թե ուր է ձեր ուղեղը, ուր է ձեր միտքը: Իրականում հենց ձեր ուղեղն ու միտքը պիտի ցույց տան ձեր բերանի տեղը: Ձեր մտքի թռիչքից պետք է երևա ձեր ասված յուրաքանչյուր խոսքի լավն ու վատը: Եվ դա բնական է: