Կողքիս մնա, քամի

Սիրում եմ ներկայությունդ իմ ներսում: Հեռվից եկող ու ներսս տակնուվրա անող քամի: Քանի երկրով ես անցնում, մինչև ինձ հասնելը: Քանի մարդկային հոգիներ ես գողանում, մինչև ինձ հասնելը: Քանիսին ես ճանապարհին թողնում: Ինչ-որ լեռան գագաթին: Կամ գետի ափին, մինչև ինձ հասնելը: Ինչ ես ինձնից գողանում հեռանալիս: Ճանապարհին ուր ես թողնում ինձ: Որ մայրցամաքում: Որ օվկիանոսում: Պատահում է,

Ես

Ես գունավոր թելի կծիկ եմ

Հատ գնացած գործվածք

Ես կիթառին ձգված լար եմ՝

նվագվելուց մաշված

Ես դատարկ կտավ եմ՝

նկարչի վրձնից թաքնված

Հպում

Դատարկ փողոցում
Լուսնի լույսի տակ
Թաց գետնից եկող օդը շնչելիս
Մեկը աննկատ մարմինս գրկեց

Անաստղ երկնքից մի վերջին կաթիլ
Մեր միջև ընկավ
Ու հանդիպումը հիշարժան դարձավ
Բոլոր ձեռքերով ինձ իր գիրկն առավ
Հետո համոզեց որ էլ մենակ չեմ

Ուսերիդ ծանրություն ընկավ Ուսերիցս ծանրություն կախվեց Թխկ... Համաչափ խփեց Շունչը դադարեց մառախուղի մեջ ամառային փոշոտ օդում ներծծվեց