Կյանքը մի ուշ գիշեր է, որտեղ միայն պայքար կա:Պայքար սևի ու սպիտակի միջև: Պայքար, որտեղ կամ պետք է սև դառնաս կամ էլ մոխրագույն: Սպիտակ մնալը ոչ թե դժվար է, այլ անհնար: Մի պահ մտեք ձեր հոգու խորքը. մութ է չէ՞, սև է չէ՞: Եվ այդ սևի մեջ դու տեսնում ես ինքդ քեզ: Ահա տեսնու՞մ ես: Հիմա սև ես, իսկ հիմա դարձար մոխրագույն, իսկ երկու վայրկյան հետո կրկին սև ես: Բայց ոչ երբեք սպիտակ: 
Ապրել ներկայով.... Ներկա, որը կարող է մեկ ուրիշի համար արդեն անցյալ է դարձել: Ներկա, որով ապրում է յուրաքանչյուրը: Չնայած, ո'չ: Քչերն են հասկանում ներկա ժամանակի իսկական կարևորությունը: Ներկա, որը մեկ վայրկյան հետո դառնալու է մոտ անցյալ, բայց տարիներ հետո արդեն վաղ անցյալ: Եվ ոչ ոք, ոչ մի գերբնական ուժ չի կարող ետ բերել այդ բաղձալի ներկան, որի ժամանակ մենք չենք հասկանում, որ այդ վայրկյանից է կախված մեր ապագան: